دادگستری ایران پس از 50 سال

دادگاه نظامی کودتاگران در1332
و دادگاه های اسلامی در1383

دکترمحمدعلی موحد، دراثری به یادماندنی فصلی ازدفترسیاه دادگاه نظامی کودتای 28 مرداد را میگشاید. اعتراضات دکترمصدق، لطفی ومعظمی را نقل میکند با دلی آکنده از درد و رنج صلا سرمیدهد:
«درکشوری که دولت قانونی آن با کودتای نظامی ساقط میشود وهیئت دولت را در دادگاه نظامی همان رژیم محاکمه میکنند توسل به قانون و دفاع ازحقوق وشرف انسانی مطرح نیست. درچنین رژیمی شکنجه فیزیکی و روانی ازابزارهای اصلی تحقیق است ... ... آری دراین محاکمه کسی را برای گرفتن اعتراف یا امضای توبه نامه شکنجه و آزار ندادند و متهمین آزادانه هرچه که دلشان خواست گفتند و
من هروقت این روزها میشنوم یا میخوانم که دردادرسی ها به کمترین بهانه ای دادگاه سری اعلام میشود یا متهمی را برای گرفتن اعتراف به انحای مختلف زیر فشارمیگذارند یا وکیلی را به جرم دفاع ازموکل خود مجرم میخوانند ویا در پیوستن به کنوانسیون بین المللی منع شکنجه به این عنوان که ممکن است گاهی شکنجه در دادرسی لزوم پیدا کند برخود میلزرم. که آیا دستگاه دادگستری ما پس ازنیم قرن که برآن حکومت کودتا گذاشته است برچه نمط می تند و برچه پهلو میخسبد .


به نقل ازکتاب: خواب آشفتۀ نفت ج سوم ص 37 نشرکارنامه تهران 1383